Ας χορέψουμε έναν Ινδιάνικο χορό...

"Η ηδονή είναι δόνηση, γυμνή παρουσία και διαύγεια.

 Η καρδιά δεν πρέπει να είναι μόνο τάλκης, αλλά και αδάμαντας.

Ο κόσμος δεν είναι ουσιαστικός, αν δεν τον αναστατώσω.
Χωρίς τάξη , τίποτα δεν μπορεί να υπάρχει. Χωρίς χάος τίποτα δεν μπορεί να εξελιχθεί."

 
Ελάτε… Ας χορέψουμε έναν Ινδιάνικο χορό, μπας και βρέξει επιτέλους και ξεπλυθούμε απ’ της αδιαφορίας την βρωμιά, μιας βρωμιάς πιο μαύρης κι απ’ το μαύρο…

Μπας και ξυπνήσουμε από την αμαρτία του βολέματος, που κάποιοι έχουμε, και από του φόβου που τόσο περίτεχνα μας έχουνε ναρκώσει…

Ας ξεπλυθούμε… Με δράση, για να έχουμε αντίδραση.

Όχι τίποτα σπουδαίο μωρέ… Έναν μικρό Ινδιάνικο χορό μόνο να στήσουμε… Μπας και βρέξει και καθαρίσουμε και ευωδιάζουμε μετά, με μυρωδιές όμορφες και δυνατές… Τις δικές μας, τις ωραίες, εκείνες της αλήθειας μας, τις μυρωδιές, τις θαρραλέες.

Κι αν τελικά δεν βρέξει… Ε, τι πειράζει;

Εμείς μπορούμε, πάντα, να χορεύουμε… Αυτό μπορούμε να το κάνουμε…

Όλοι μαζί… Κι ο καθένας μόνος του, αν θέλει, μπορεί… Στο σπίτι του, στο γραφείο του,

στην στάση λεωφορείου, στο σούπερ μάρκετ, όπου θέλει… Ένας μικρός Ινδιάνικος χορός είναι μόνο.

Κι αν δεν ξέρει… Δεν πειράζει, όπως ο καθένας, νομίζει και μπορεί…

Αρκεί να δράσουμε και να αδράξουμε της ζωής μας την κάθε ‘μέρα…

Να φωνάξουμε δυνατά, με την ψυχούλα μας ορθάνοιχτη… Να ακουστούμε, να ακουγόμαστε… Και τότε, όλα, μα όλα, αυτά που δεν μας κάνουν, μπορούμε να τα αλλάξουμε!

Ας ξεκινήσουμε να ενοχλούμε… Και κάποια στιγμή, θα βρέξει κιόλας… Συνειδήσεις!!!