"Πώς αφήσαμε τις ώρες μας και χάθηκαν, πασχίζοντας ανόητα να εξασφαλίσουμε μια θέση στην αντίληψη των άλλων''

Γ. ΡΙΤΣΟΣ


1 Ιουλ 2016

"Το" και στα μούτρα σου!





Όταν ήμουν πιτσιρίκα συνήθιζα τα ζεστά καλοκαιρινά βράδια να τη βγάζω στο μπαλκόνι. Σηκωνόμουν από το κρεβάτι, όταν ήμουν σίγουρη ότι όλοι είχανε αποκοιμηθεί και σαν την τρελή με παραμάσχαλα την στρωματσάδα μου, την άραζα κάτω απ’ τα αστέρια [ακόμα φαίνονταν κι ήτανε πολλά].
Τότε ξεκινούσε το τριπάκι μου…

"Τώρα, τώρα! Όπου να ‘ναι θα εμφανιστεί…"Μονολογούσα ψιθυριστά, μη με ακούσουν.
"Να! Τι είναι αυτό το κόκκινο με πορτοκαλί που λαμπυρίζει στο βάθος; Να το!"
Ήμουνα πεπεισμένη σου λέω, ότι θα σκάσει μύτη ένα διαστημόπλοιο να με πάρει και να γνωρίσω άλλους υπέροχους γαλαξιακούς κόσμους.
Πως και πως περίμενα, τον καλό [εννοείτε] εξωγήινο!
Τι να πω… Άλλα κοριτσάκια αργότερα θα ονειρεύονταν τον πρίγκιπα με το άσπρο άλογο κι εγώ… Όοοοοοοχι! Ήθελα έναν εξωγήινο και ονειρευόμουνα άλλους πλανήτες. Ούτε μέχρι τα Σούρμενα δεν είχα πάει, άλλον πλανήτη ήθελα, δεν μου ‘κανε μάνα μου τούτος,  ούτε ο πλανήτης μου δεν με χωρούσε… Ναι. Εγώ ήμουν το ούφο!
Ε να μην σου πω, όταν είδα την ταινία με τον Ε.Τ ότι το τερμάτισα. Στο λέω! Τέντωνα την κεραία από ένα κασετόφωνο μαζί με ένα πιρούνι στερεωμένο στην κορφή και κάπως έχωνα μαζί το καλώδιο ενός παλιού τηλεφώνου και περίμενα, δεν ξέρω τι…
Το σήμα μιας άλλης ζωής.
Φυσικά με τον καιρό κατάλαβα πως "η ζωή δεν είναι αλλού, αλλά εδώ" και ότι δεν θα έρχονταν ποτέ κανένας  εξωγήινος.
Στην πραγματικότητα εγώ ήμουν η "εξωγήινη" που ζούσε, πάντα, σε ένα δικό της παράλληλο σύμπαν, προσδοκώντας τον δικό μου εξωγήινο, εκείνον που θα είμαστε από την ίδια ράτσα… Από την ίδια πάστα καμωμένοι.
Όπως καταλαβαίνεις, την έφαγα τότε την σφαλιάρα μου, μα τούτη δεν θα συγκρίνονταν με τις ενήλικες σφαλιάρες που θα με γείωναν κανονικότατα.

Δομήθηκα που λες φίλε μου με τα προσωπικά μου τριπάκια…
Παράξενοι κόσμοι, εξωπραγματικά πλάσματα, αδιανόητες προσδοκίες και μαγικά όνειρα. Εκεί μέσα όλα, βαθιά, στο νου. Όμως ήταν τα δικά μου… Γιατί αν με ρωτήσεις για των άλλων θα σου πω, μακριά! Ποτέ μην κάνεις το λάθος να μπεις στα τριπάκια του άλλου, γιατί μπορεί να μην σ’ αρέσουν, γιατί υπάρχουν και άσχημα που δηλητηριάζουν.
Εννοείτε πως ο καθένας μας έχει τα δικά του. Κάποιοι μπορούν να τα διαχειρίζονται, ενώ άλλους τους καπακώνουν.
Το θέμα σε κάθε ιστορία, είναι να μην μπερδεύεσαι με τα τριπάκια των άλλων γιατί τότε την πατάς κι άντε μετά να βγεις από κει πέρα. Κι όταν βγεις, πόσα κομμάτια θα σου χουν μείνει; Το ‘μαθα πια, σταυροβελονιά στο πετσί μου γίνηκε.
Τι να τα κάνω τα δικά σου; Για να χω πιο πολλά; Σάμπως θέλω να χω αποθέματα; Μπα! Ευχαριστώ δεν θα πάρω, τα δικά μου φτάνουν και περισσεύουν. Οπότε κράτα την τρέλα σου και την κορδέλα σου για σενα…
Εγώ πάντα θα έχω τα ολόδικά μου, να αράζω ή να ερωτοτροπώ με του νου μου, την διαφυγή. Γι’ αυτό σου λέω, Να μην σου κάνουνε τέτοιου είδους μοιράσματα, δεν θα σε ταξιδέψουνε  ποτέ.

Στην προσπάθειά σου να ερμηνεύσεις τα [Γιατί] και τα [Πως] του άλλου, μπαίνεις στο μυαλό του, και χάνεις το δικό σου.
Σταδιακά και αθόρυβα εξαφανίζεσαι, γίνεσαι αόρατος σε κάθε λύπη και χαρά σου.
Ούτε άσπρο, ούτε μαύρο, μόνο γκρι! Ένα αδιάφορο, άοσμο και ουδέτερο γκρι.
Εκ των έσω πρώτα κι ύστερα μολύνεται κάθε σπιθαμή σου και όταν κάποτε συναντηθείς, σε βιτρίνα ή καθρέπτη, τυχαία με το είδωλό σου, θα δεις την μεταμόρφωση στο ουδέτερο "το" σου. Ούτε καν δικά σου τριπάκια δεν θα ‘χεις πια θα έχουνε γίνει καπνός. Βλέπεις τα τριπάκια φίλε μου αρέσκονται μόνο σε  "Κάνω", "Γίνομαι", "Είμαι", "Φτιάχνομαι" σε όλο σου το "Είναι"! Και εσύ δεν θα είσαι πια παρά μονάχα ένα "Το". Δίπλα του μπορείς να κολλήσεις  ό,τι άψυχο σου κάνει κέφι…
"Το" πορτατίφ, "Το" πλυντήριο, "Το" τούβλο, "Το" τόπι, "Το" πλακάκι,
"Το" μαξιλαράκι, "Το" μαλακία [όχι, αυτό δεν πάει..].
Ωραία, νομίζω πως κατάλαβες σε τι μπορείς να αλλάξεις ή αλλιώς πώς να σε χάσεις.
Για τούτα και για άλλα, να μην σου επιτρέπεις να μπαίνεις στα τριπάκια των άλλων.
Κράτα τα δικά σου και άσε τις ψυχολογικές παπαροαναλύσεις και τους ηρωισμούς για την επόμενη χολιγουντιανή ταινία του Γούντι Άλεν.
Αλλιώς στο λέω… Δεν θα είσαι ποτέ ξανά,  [Η] ούτε [Ο]...
Θα είσαι απλώς ένα "Το" και στα μούτρα σου, στο λέω εγώ μπρε… [Το] UFO!