"Πώς αφήσαμε τις ώρες μας και χάθηκαν, πασχίζοντας ανόητα να εξασφαλίσουμε μια θέση στην αντίληψη των άλλων''

Γ. ΡΙΤΣΟΣ


22 Ιουν 2014

Έλα ρε…




Υπάρχουν άνθρωποι που δεν ταιριάζουν με την "αισθητική" μας αντίληψη, εννοώντας στους τρόπους, το βλέμμα, το χαμόγελο, την κίνηση, την στάση… Ζωής.
Όμοια υπάρχουν και λέξεις…
Ναι, λέξεις άσχημες, βδελυρές. Και όχι, δεν είναι από μόνες τους, εμείς τις κάνουμε τέτοιες. Και όχι επειδή μπορεί να συνδέονται με ένα εικονιστικό συνειδητό ή ασυνείδητο. Μα έχει σημασία η κατάχρηση της χρήσης τους, ο τρόπος, η στιγμή, η αύρα που τις ντύνουμε. Στην ουσία, όλα τα μέρη συνηγορούν στο όλον της "αισθητικής" προσωπικότητας ενός ατόμου. Ο χαρακτήρας δεν μπορεί παρά να είναι άπαυτος της ματιάς, της στάσης και του λόγου, δεν μπορεί αλλιώς.
Γνώρισα ανθρώπους που για υπογραφή έβαζαν ένα σταυρό, αλλά η ευγένεια της ψυχής τους ήταν… Πανεπιστημιακή! Και αντίθετα, ανθρώπους πολύ κουλτουριάρηδες και μορφωμένους, που είχαν μαστροπό ψυχή! Θα μου πεις, πως γίνεται αυτό; Γίνεται. Η εσωτερική καλλιέργεια,
η σκέψη και οι τρόποι, όχι οι επιτηδευμένοι αλλά εκείνοι, οι γέννημα θρέμμα της καρδιάς και αρχοντιάς, δεν έχουν καμία σχέση με την γνωστική μόρφωση. Όσα βιβλία κι αν διαβάσεις δεν σου μαθαίνουν ευγένεια, αξιοπρέπεια, μπέσα και βαθιά ψυχή. Ας αφουγκραζόμαστε, ας παρατηρούμε, ας αφυπνιζόμαστε για την εντός (μας) ισορροπία της ανάγνωσης.
Ίσως να σου φανεί περίεργο, αλλά παρατήρησε κάποιον τη στιγμή που τρώει, θα καταλάβεις αρκετά… Κάποτε βρέθηκα σε ένα τραπέζι με επιφανείς και όχι μόνο, κοινωνικά ανθρώπους.
Με εξέπληξαν η άκρατη πείνα στους τρόπους τους και τα σάλια της ματιά τους. Και μα την αλήθεια, ρε φίλε, αυτό δεν έχει παρά να κάνει μόνο, με το "εγχειρίδιο" μιας εξευγενισμένης και σίγουρα όχι απαίδευτης ψυχής και τίποτε’ άλλο. Όμως, σε μια άλλη χρονική στιγμή, σε ένα μαγαζάκι, από αυτά που παίρνεις στο χέρι ένα σάντουιτς ή μια τυρόπιτα και τα τρως στο όρθιο και λίγο βιαστικά, έτρωγα και εγώ το δικό μου "βιαστικό" όταν ξαφνικά μπήκε μέσα ένας άντρας.
Ήταν λίγο ρακένδυτος, εξασθενισμένος, γύρω στα πενήντα. Με βλέμμα ταλαιπωρημένο και λίγο κρατημένο, ζήτησε χαμηλόφωνα, γλυκά και ήρεμα, όχι λεφτά, αλλά αν γινόταν να του δώσουν κάτι να φάει. Τα ρούχα και το δέρμα του ήταν βρώμικα… Κι όμως, δεν είχα δει πιο καθαρό άνθρωπο… Με πιο αξιοπρεπές, ευγενικό και περήφανο βλέμμα, πριν και μετά, στάση και τρόπο. Τόσο, που ένιωσα πρωτόγονη.
Ωστόσο θα σου πω και κάτι ακόμα, τους ανθρώπους τους γνωρίζεις λίγο καλύτερα, όχι από τον τρόπο που κλαίνε, αλλά από τον τρόπο που γελάνε. Έτσι νομίζω… Σαν να είναι το τικ τακ της καρδιάς που φιλτράρεται από τις χορδές και τότε  βγαίνει ο ήχος, ο αληθινός, μέσα από τα σπλάχνα. Ο κτύπος της καρδιάς είναι που (μετα)μορφώνεται σε γέλιο. Γι’ αυτό σου λέω, να μην γρεζιάρει το γέλιο σου μα να χαϊδεύει την καρδιά. Ίσως, θα μου πεις πως απλά είσαι ευγενής, ακόμα και με γέλιο νοικιασμένο ή το αντίθετο, πως δεν μασάς, δεν σε ενδιαφέρει πως φαίνεσαι στους άλλους. Ας είσαι και λίγο πιο προκλητικός και κομματάκι πιο θρασύς κι ας ρεύεσαι…Την φθήνια σου κι ας τρώει την αλήθεια σου.
Έλα ρε… Κάνε μας την χάρη…
Ναι! Να τρυπάει το βλέμμα της ζωής σου, να σκίζει στα δύο… Συμφωνώ. Μα η ψυχή σου ρε κοίτα να ‘ναι αλιγόστευτη. Ούτε μια, ακούς; Ούτε μια στιγμή γλίσχρη η ματιά σου, μάθε να καρφώνεις τις φωτιές στα τείχη της καρδιάς σου. 
Φαρέτρα να ‘ναι η σκέψη και άφιλτρη η πράξη… 
Να τηνε επίνεις την ζωή ρε, μέχρι την καύτρα της ψυχής σου…
Και αυτή, θα είναι η μόνη αληθινή και καθαρή ανταμοιβή σου. 
Η πιο καθαρή κι η πιο αχόλιαστη.


1 σχόλιο:

  1. Είναι αυτό που λέγεται"φινέτσα". Ιταλικός ο όρος, δεν ξέρω τον αντίστοιχο Ελληνικό (και ντρέπομαι γι' αυτό...). Δεν ξέρω πώς προκύπτει η φινέτσα, αφού δεν είναι αποτέλεσμα μόνο μόρφωσης. 'Ισως θα λέγαμε ότι είναι αποτέλεσμα παιδείας που είναι κάτι διαφορετικό από τη μόρφωση. Πώς αποκτάται η παιδεία; Εδώ σε θέλω. Σχολείο και οικογένεια αποφασιστικοί παράγοντες. Μετά η θέληση να εξελιχθείς. 'Ισως και κάποια ανεπτυγμένη ευφυία, έμφυτο προσόν αυτό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή