Aπλ(έρωτα) Αμ(έρωτα)

4.00 τα άγρια χαράματα… Λίγο πριν, λίγο μετά της νύχτας τη γαλήνη,

διαμαντένιοι οργασμοί σκέψεων αγκαλιάζουν και στολίζουν το σώμα μου.

Και όταν κάποτε παραδίδομαι στα χέρια του Μορφέα,

κάποια απόκοσμη ονείρωξη φωτίζει τα πρόσκαιρα σκοτάδια,

σχίζει στα δυο την σιωπή της νύχτας και κάθε τόσο με ξυπνάει…

Ουρλιάζω με την σβησμένη μου φωνή,

με την κομμένη καυτή μου αναπνοή.

Η Αδρεναλίνη μου έμπροσθεν μιας εμπόλεμης κατάστασης,

να μάχομαι, να πολεμώ με τον ηττημένο άλογο εαυτό,

σώμα με σώμα, να τον πνίγω και να με πνίγει.

Νάρκη που πατάω, ακούω το κλικ και ξέρω...
Προδιαγεγραμμένη έκρηξη καρδιάς,

σε χίλια δύο κομμάτια, λερώνει όλο το δωμάτιο,

τοίχους, πόρτα, πάτωμα…

Με την γλώσσα να μαζεύω ότι έχει απομείνει,

στα γόνατα να περπατώ, να ψάχνω να σε βρω,

να πληγώνομαι μα να ‘ναι το βάσανο γλυκό.

Να με ζυγιάζεις με τρόπο βίαιο, να με πλάθεις,

να με ασκείς στο γέλιο και τον πόνο σου.

Άκου… Ο Έρωτας πότε του δεν φορμάρεται στα μέτρα της κοινωνίας.

Είναι αποστάτης της ήμερης συνήθειας και όλων αυτών που τάχα τα γνωρίζεις.

Τίποτε δεν ξέρεις.

Ο Έρωτας δεν είναι αυτό που βλέπεις…

Είναι κυρίως, αυτό που δεν βλέπεις.

Είναι αυτό που γεύεσαι,

Είναι αυτό που μυρίζεις,

Είναι αυτό που αισθάνεσαι,

Είναι ο Θεός που όποτε θέλει σε πεθαίνει και όποτε θέλει σε ανασταίνει.

Σου γδέρνει το δέρμα όλο, πονάς, υποφέρεις,

σε αφήνει μετέωρο με την ψυχή να κείτεται γυμνή, εκτεθειμένη,

αλλά σε γεννάει καινούργιο, καλύτερο, δυνατότερο, ομορφότερο.

Απόλυτα παραδομένο κι έκδοτο στην ακατάβλητη ηδονοθηρία σου,

μετέωρο στο χείλος του ερωτόληπτου γκρεμού σου.

Να σε πεινάει και να σε θρέφει από το αίμα που κοχλάζει,

να σου καίει το στόμα, τα σωθικά και να φυλάς και τη σταγόνα.

Θα σε γκρεμίσω και κομματάκι, κομματάκι θα σε κτίσω.

Ίκαρος στην φωτιά μου, να καείς και ένα ένα σου ορκίζομαι θα φτιάξω τα φτερά σου.

Και αν δεν μπορώ το ποτήρι της ζωής σου να τσουγκρίσω,

γιατί απλά δεν είμ' εκεί,

έχω φροντίσει σου λέω να μην λείπω, απ’ το μυαλό και την ψυχή,

ισόβια μαζί στην ζώσα φυλακή σου. Να σε τραγουδώ και εσύ να με χορεύεις.

Τώρα ξέρω γιατί θέλω να υποτάσσομαι μόνο στην θέλησή σου.

Γιατί είμαι η οριστική και η ανέκκλητη εκλεκτή σου.

Εγώ είμαι… Η θολή, η ανώριμη, η αδύναμη, η σοφή, η αμαρτωλή σου.

Πιστή ακόλουθη να φιλάω με πάθος την ξεφτισμένη σου ακρούλα απ’ τον υπέρλαμπρο μανδύα της ψυχής σου.

Εγώ είμαι… Η χτεσινή, η τωρινή και η παντοτινή σου.