"Πώς αφήσαμε τις ώρες μας και χάθηκαν, πασχίζοντας ανόητα να εξασφαλίσουμε μια θέση στην αντίληψη των άλλων''

Γ. ΡΙΤΣΟΣ


13 Οκτ 2013

Γυναίκες ενός κατώτερου Θεού;





"Η ψυχή δεν φυλακίζεται ποτέ… Παρά μόνο στο σώμα"
Λεπτομέρεια έργου, Λάδι σε λινό

الروح لا تسجن ابدا ..الا في الجسد



Πάντα, όταν άκουγα συζητήσεις περί ισότητας των δύο φύλων, στο μυαλό μου άνοιγε κατευθείαν το τεράστιο βιβλίο με τίτλο: Ανθρώπινα δικαιώματα και ανέτρεχα στο κεφάλαιο τα δικαιώματα της γυναίκας.

Αυτό σημαίνει ότι ουδέποτε με διακατείχαν φεμινιστικές παραληρήσεις περί ανωτερότητας γυναικών έναντι των ανδρών κλπ, κλπ… Όμως διόλου δεν  απαρνιέμαι τις φεμινιστικές εκείνες αντιλήψεις που επικεντρώνονται στην ισότητα των δύο φύλων, έχοντας ως βάση τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Το θέμα λοιπόν είναι η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και ο σεβασμός, αξίες οι οποίες δεν κάνουν διαχωρισμούς στα φύλα.

Δυστυχώς όμως σε πολλές χώρες και κυρίως σε αυτές της Μέσης Ανατολής, ο διαχωρισμός είναι ξεκάθαρος και μάλιστα με την θρησκεία, αρωγό σε εγκληματικές και βάναυσες συμπεριφορές και πράξεις έναντι του γυναικείου φύλου. Ωστόσο, δεν θα σταθώ στο θρησκευτικό θέμα, το οποίο, χρησιμοποιείται ως μία "βολική" δικαιολογία από τους ανθρώπους για πολλές άλλογες πράξεις τους, ανά τους αιώνες, ανά τον κόσμο και σε πολλές θρησκείες. Αφού στην πραγματικότητα, αναφορικά με τον ισλαμικό κόσμο, η δυσκολία, περί ισότητας, επαφίεται στους ίδιους τους ανθρώπους που δημιουργούν ιδέες, παραδόσεις και νόμους. Στο πως δηλαδή διαχειρίζονται και εφαρμόζουν τον ισλαμικό νόμο στην πιο ακραία μορφή.
Είναι γεγονός πως οι παραδοσιακές πρακτικές μιας κουλτούρας αντικατοπτρίζουν τις αξίες και τις πεποιθήσεις μιας ολόκληρης κοινωνίας και αυτό με την σειρά του περνά από γενιά σε γενιά. Όταν λοιπόν οι πεποιθήσεις αυτές και οι παραδοσιακές πρακτικές κάποιας κοινωνίας, ωφελούν μια συγκεκριμένη ομάδα και βλάπτουν μια άλλη, τότε υπάρχει πρόβλημα και μάλιστα σοβαρό…
Οι περισσότερες γυναίκες στις ισλαμικές χώρες στερούνται ελευθερίες και δικαιώματα, τα οποία θεωρούνται δεδομένα για τις γυναίκες των δυτικών κοινωνιών. Έτσι συχνά -οι γυναίκες της δύσης- παραπονιόμαστε με εύλογο θυμό για την μικρότερη εργασιακή αμοιβή έναντι των αντρών, για την άδικη αυτονόητη υποχρέωσή μας στην φροντίδα του σπιτιού και των παιδιών ή για διάφορες σεξιστικές συμπεριφορές και πολλά άλλα… Όμως αναρωτιέμαι, για το αναφαίρετο δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής που έχουμε "εμείς" σε αντίθεση με τις γυναίκες των Ισλαμικών κοινωνιών που η ελεύθερη βούλησή τους, περιορίζεται στο πόσο αλάτι ή πιπέρι θα βάλουν στο φαγητό…
Πόσο εύκολο είναι για εκείνες τις γυναίκες να ταξιδέψουν στο εξωτερικό; Να βγάλουν δίπλωμα οδήγησης ή να πάρουν διαζύγιο; Να μορφωθούν και να επιλέξουν το επάγγελμα που θέλουν ή να δικαιωθούν βάση νόμων αν ακολουθήσουν την δικαστική οδό; Πόσο εύκολο είναι να εκφράσουν ελεύθερα την άποψή τους και να έχουν πολιτικά δικαιώματα;
Όλα αυτά και πολλά άλλα δηλαδή, που για μια γυναίκα της δύσης είναι αυτονόητα, για τις γυναίκες του ισλαμικού κόσμου, είναι αδιανόητα!
Όμως τα παραπάνω είναι τα λιγότερα αφού οι γυναίκες αυτές κακοποιούνται και δολοφονούνται καθημερινά επειδή είναι… Γυναίκες.
Πριν διαβάσω το βιβλίο "Το λουλούδι της ερήμου" της Γουόρις Ντίρι, γεννημένη και μεγαλωμένη στη Σομαλία της Αφρικής στο οποίο  αφηγείται την δική της απάνθρωπη ιστορία, δεν γνώριζα ότι ακρωτηριάζονται σεξουαλικά (κλειτοριδεκτομή) δύο εκατομμύρια γυναίκες το χρόνο σε πολλές μουσουλμανικές κοινωνίες της Αφρικής… Ο απόλυτος ευτελισμός της ανθρώπινης φύσης της γυναίκας! Τόσο ανίδεη ήμουν και κούλ στο ροζ μου πλανήτη…
Δυστυχώς, σε πολλές από αυτές τις κοινωνίες, η γυναίκα δεν υφίσταντο ως άνθρωπος, αλλά ως αντικείμενο και είναι καταδικασμένη να υπόκεινται σε βάναυσες πράξεις δεχόμενη σιωπηλά, την παγιωμένη θέση πια, που της έχουν ορίσει, του πολίτη δεύτερης κατηγορίας.                                   
Σήμα κατατεθέν αυτής της διάκρισης, των περιορισμών, της ανελευθερίας και εντέλει η περίτρανη επικύρωση της διαφορετικότητας της γυναίκας από τον άντρα στις περισσότερες μουσουλμανικές χώρες, αποτελεί η εικόνα της γυναίκας με μπούρκα. Συγκεκριμένη ένδυση που καλύπτει το πρόσωπο και το γυναικείο σώμα σαν να πρόκειται για κάτι βρώμικο και απεχθές…
"Φυλακή από πανί", όπως χαρακτηρίζεται από κάποιους!
-Να, ένας πολύ "βολικός" τρόπος για να κρύβονται πιθανές μελανιές και τραύματα από ξυλοδαρμό, λέω εγώ… -
Με το χαζό και άπειρο μυαλό μου, διερωτώμαι… Γιατί;
Καθίστανται άραγε κατάρα και όχι ευχή να γεννηθείς κορίτσι σε μια τέτοια κοινωνία; Είναι οι γυναίκες αυτές ενός κατώτερου Θεού; Είναι λιγότερο ικανές από τις γυναίκες του δυτικού κόσμου; Λιγότερο όμορφες, με λιγότερο μυαλό, με λιγότερες ανάγκες, με λιγότερη ψυχή;… Γιατί;
Ας ελπίσουμε στην ολοκληρωτική κατάρρευση των απεχθών κοινωνικών διακρίσεων απέναντι στη γυναίκα που φυλακίζεται κυριολεκτικά και μεταφορικά πίσω από ένα πνιγηρό μαύρο πέπλο, έχοντας ως απαρχή τον νέο κανονισμό της Τουρκικής Δημοκρατίας που αφορά  το τέλος της απαγόρευσης της χρήσης ισλαμικής μαντίλας σε δημόσια ιδρύματα.
Ας αποτελέσει αυτό, μια καλή εκκίνηση για το μακρύ ταξίδι της κατάκτησης του αναφαίρετου δικαιώματος της ελευθερίας αυτών των γυναικών των οποίων η μόρφωση θα πρέπει να είναι βασικό μέλημα για ένα ανθρώπινο κοινωνικό κράτος καθώς αποτελεί το κλειδί που ανοίγει τις πόρτες της προόδου, της εξέλιξης και του πολιτισμού.
Κυρίως όμως ας μην ξεχνάμε πως:
"Η ψυχή δεν φυλακίζεται ποτέ, παρά μόνο στο σώμα"
 

1 σχόλιο:

  1. Αν δεν ήταν η βάρβαρη θρησκεία δεν θα υπήρχε το βολικό βάθρο να στηρίξουν οι κοινωνίες αυτές τις παράλογες πρακτικές τους, που δεν πλήττουν μόνο τις γυναίκες, αλλά και το ευρύτερο σύνολο κάθε (φιλ)ελεύθερης ψυχής. Ο αραβικός πολιτισμός, με χιλιετίες δημιουργικής πολιτιστικής πορείας, δέχτηκε τρομερό πλήγμα από την διεστραμένη θρησκευτική φιλοσοφία του παράφρονα "προφήτη". 'Ολες οι θρησκείες αποτελούν τραγικές παρεμβολές στην ανθρώπινη ιστορία, αλλά η θρησκεία του ισλάμ είναι η κορωνίδα της βαρβαρότητας. Αναρωτιέμαι πόσες χιλιάδες χρόνια εξέλιξης θα χρειαστούν στον άνθρωπο για να αποτινάξει από πάνω του το φορτίο της θρησκείας και της διαστροφής της προσωπικότητας που αυτή ..προοκαλεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή