Το δέντρο μου

 Έργο της Ιωάννας Φωτάκη: 0.21x0.18, λάδι και μολύβι σε πανί.

Στεκόμουν μπροστά από το τελάρο πίνοντας τον πρώτο πρωινό καφέ, πολύ πρωινό, μόλις που ξημέρωνε.

Αυτή ακριβώς την στιγμή ήρθε και τρύπωσε στον νου μου η επικείμενη έκθεση ζωγραφικής μιας σπουδαίας εικαστικού.

Εικαστικός λοιπόν "είναι αυτός που έχει την ικανότητα να δίνει μορφή στην ύλη και να την απεικονίζει, να την παριστάνει". 

Έτσι γράφουν τα βιβλία. Κι όμως δεν γράφουν το πιο σημαντικό… Πως είναι εκείνος που δίνει ψυχή στο υλικό ή άυλο. 

Που καταφέρνει να μετουσιώσει το αόρατο σε ορατό, το συναίσθημα, την μυρωδιά, την αίσθηση, την μνήμη. 

Τέτοια ήταν και είναι η σπουδαία αυτή γυναίκα και καλλιτέχνης... 

Τούτη, που με την ίδια μητρική λατρεία σκαλίζει το χώμα της γης για να σπείρει, όμοια πιάνει το πινέλο της για να καρπίσει την τέχνη που υπάρχει μέσα της.

Γνώρισα δασκάλους που τους θυμάμαι με σεβασμό. Μα εκείνη έρχεται πάντα στο νου μου με αγάπη.

Βλέπεις, ήταν η μοναδική Δασκάλα μου, όχι στο σχέδιο που με τόσο κόπο προσπαθούσε να μάθει εμένα την ανεπίδεκτη -ακόμα προσπαθώ-, αλλά στο πιο πολύτιμο…

Τούτη η γυναίκα μπόλιασε μέσα μου, από τον καρπό της ψυχή της, την αγάπη για την τέχνη. Με δίδαξε την ποιότητα, το ήθος, την απλότητα και την ομορφιά στο ίχνος όποιας γραμμής και πινελιάς μου, ντύνοντας έτσι την δική μου ψυχούλα με την ταπεινότητα της σπουδαιότητάς της.

Με γνώρισε με την εσωτερική αναγκαιότητα της τέχνης μου, κάτι που καθόρισε καταλυτικά την αισθητική συμπεριφορά και τις επιλογές μου σε όλη την μετέπειτα πορεία μου.

Η ίδια ίσως δεν το κατάλαβε ποτέ και έτσι είναι ο αυτούσιος, φωτισμένος δάσκαλος, αλλά με [ανα]γέννησε σε καλλιτέχνη, μεταλαμπαδεύοντάς μου δύναμη και πίστη στον εαυτού μου και κυρίως στην αλήθεια.

Με αναβάπτισε στη κολυμπήθρα της αλήθειας μου, στο όνομα της καλής τέχνης, 

εκείνης που έχει λόγο ύπαρξης, 

που σε κάνει να σκέφτεσαι, να νιώθεις,

σε προβληματίζει και τελικά μέσα από την διαδικασία μα και το αποτέλεσμα, σε λυτρώνει ανυψώνοντάς σε.

Τέτοιας στόφας ήταν και είναι η δική της υπογραφή στην τέχνη της και την καρδιά μου.

Κάθε σκιαγράφηση, κάθε αποτύπωμα, κάθε γραμμή μου και κάθε περπάτημα στο δύσβατο μονοπάτι της τέχνης, 

όποιο σχήμα ή χρώμα και να έχει…

Να είναι μόνο αλήθεια.

Τούτη ήταν η μεγαλύτερη και σημαντικότερη γνώση που ρίζωσε βαθιά μέσα μου

η σπουδαία αυτή καλλιτέχνης και απλώθηκε, μεγάλωσε για να γίνει αυτό που είναι σήμερα, 

της τέχνης μου το δέντρο.