Στο' χει πει ποτέ κανείς;

Καμιά φορά το πρωί, που τρέχω να ετοιμαστώ για την δουλειά, κοντοστέκομαι στην γλυκιά σου ήρεμη εικόνα, εικόνισμα του αδιάλειπτου νου της καρδιάς μου και σε κοιτάζω. Προσέχω την αναπνοή σου και το βάθος της ασυνείδητης ψυχής σου.

Σε προσέχω, πριν να φύγω… Να είναι όλα εντάξει, κι αν "δω" να σε τριγυρνά κανένας εφιάλτης, σε χαϊδεύω απαλά στο μέτωπο, εκεί στον σταυρό, για να το διώξω. Ύστερα, σε σταυρώνω με το φιλί μου και φεύγω.

Να δίνεις μωρέ από αυτό που δεν έχεις, αυτό λέω και ξαναλέω και τα βάζω με τον εαυτό μου. Όταν δεν μπορείς, αξίζει περισσότερο να το μπορείς.

Όταν σου φωνάζω, να είσαι σίγουρος, πως σε εμένα φωνάζω πιο πολύ κάθε φορά που δεν σου ακούγομαι, αυτό κάνω. Όταν πλένω τα δόντια μου, όταν τρώω, όταν βλέπω τηλεόραση, όταν ακούω μουσική, όταν πάω για ψώνια, όταν αράζω στο μπαλκόνι, όταν, όταν… Σε εμένανε φωνάζω πιο πολύ.

Κάθεσαι δίπλα μου, στον καναπέ και βλέπουμε ταινία. Εσύ βλέπεις.

Εγώ, την στιγμή εκείνη, περισσότερο μετράω την μυρωδιά σου, πολύτιμο άρωμα να το φυλάττω πίστη στο μπουκαλάκι της καρδιάς μου. Μόνο και μόνο για να μπορώ να σε αναπνέω τις στιγμές που λείπεις και έτσι να πνέει άνεμος μεσ’ την ζωή μου, από την καθαρότητά σου.

Μου γκρινιάζεις ότι δεν τρώω καλά. Ξέρω σου λέω να φροντίζω τον εαυτό μου.

Όμως όταν δεν έχουμε πολύ, σου λέω ότι έφαγα και στο κρατάω να φας εσύ.

Να ‘ξερες πόσο πολύ με χορταίνει η φροντίδα σου… Τεράστια με κάνει.

Όταν αργείς να έρθεις στο σπίτι, καθόλου την ανησυχία δεν την γεννά

ο εγωισμός μου. Ανησυχώ μάτια μου, μη και δεν προλάβω κάποιο απροσδόκητο κακό. Να σε σώσω από το δύσκολο, το στενάχωρο, τον πόνο, το όποιο πιθανό πρόβλημα μπορεί να σου συμβεί και να μην είμαι εκεί.

Αν σκοντάψεις να σε κρατήσω, κι αν πέσεις, να σε σηκώσω. Να σου δείξω τον δρόμο να αποφύγεις τις ανθρώπινες "λακκούβες". Να σε προφυλάξω από τις "λάσπες" μην σε λερώσουν.

Όταν μου έφερες το γιασεμί, μου ‘δωσες για δώρο το πιο υπέρλαμπρο διαμάντι.

Κάθε φορά που φροντίζεις τα λουλούδια μας νιώθω πιο σφιχτή την αγκαλιά σου.

Κι όταν τους μιλάς, είναι σαν να μου λες τις πιο ακριβές και σπάνιες προσευχές σου.

Ξέρεις πότε κατάλαβα πόσο σε αγαπώ;

Όταν έπιασα τον εαυτό μου να ονειρεύεται την ευτυχία σου.

Από περηφάνια άρχισα να κλαίω με τούτα τα μεγάλα και σπουδαία που έβλεπα για ‘σένα. Τα έβλεπα. Όλα τα όμορφα τα έχω δει και θα τα δεις και εσύ.

Στο' χει πει ποτέ κανείς;

Σε αγαπώ γιατί γεννήθηκες ένας υπέροχος άνθρωπος. Γιατί αισθάνομαι ευλογημένη που όταν με βλέπω, βλέπω εσένα. Γίνεται κάποιος να μην αγαπά και να μην νοιάζεται για τον εαυτό του;

Στο' χει πει ποτέ κανείς;