Λουλουδάκι μου εσύ!...

Photography: Tim Walker, 1997

Ποικιλόμορφα ερωτικά τερτίπια και αλληλομπερδέματα  ψυχο-εμμονικών τυπικών και άτυπων συνθέσεων, έφτασε να ‘ναι ο έρωτας. Θαρρείς και δεν ορίζει πια τα βέλη του, παρά γλιστράνε από τα ιδρωμένα του δάχτυλα και πάνε αλλού ντ’ αλλού, ακυβέρνητοι στόχοι…

Ίσως γι’ αυτό να πονάνε περισσότερο, αν κρίνω από τα διασκορπισμένα άναρθρα σβησίματα ιστοριών και σχέσεων που απ’ την αρχή δεν ξεκίνησαν καλά ή τέλειωσαν άδοξα ή δεν πρόλαβαν καν να [ανα]μετρηθούν.

Ερωτικές ιστορίες  να χάσκουν πεταμένες δεξιά κι αριστερά σαν παράταιρα σκουπιδάκια, που κάποτε ξέφυγαν από την πορεία του κάδου τους, εξαιτίας κάποιου άστοχου σουταρίσματος ή άτσαλου ψαξίματος.

Θέλει τέχνη και καρδιά το "τρίποντο", Θέλει διακριτικότητα και ψυχή το "βάθος".

Ζευγάρια με ρακένδυτη ψυχούλα να προσπαθούν να ντυθούν ο ένας τον άλλον, να φορέσουν το κουστουμάκι κομμένο και ραμμένο στα προσδοκώμενα μέτρα τους. Σώνει και ντε, κι ας έχουν διαφορετικό γούστο, αντίληψη και αισθητική ζωής.

Πειραματική σκηνή κάποιοι καταντούν τον έρωτα, ίσα για να μπορούν να παίζουν το θέατρο του παραλόγου τους. Όλα τα ‘χει, όλα τα περιέχει… 
Αποστάσεις, εντάσεις, σιωπές, οικογενειακές κολγκέιτ στιγμές, σκηνές ζήλιας, πάθους, γαλήνης, εξουσίας και δουλοπρέπειας, ξεφτίλας και βασιλείας.

Ίσως τέτοιοι έρωτες όλα να τα περιέχουν, η αγάπη όμως; Η αγάπη δεν έχει καμία σχέση με όλα αυτά, που μια σε φιλούν και μια σε γδέρνουν. Καμία σχέση και με τον έρωτα εκείνο που δεν έχει ταυτότητα και χαρακτήρα. Γιατί ο αληθινός έρωτας πάντα έχει πρόσωπο. Ο αληθινός έρωτας δεν ετεροκαθορίζεται,  μα στιγματίζεται από την ευθύνη της ακεραιότητάς του.

Δημιουργεί, δεν καταστρέφει. Αληθεύει, δεν εξαπατά. Ανθίζει, δεν μαραίνει. Γιατρεύει, δεν πληγώνει.

Δεν σε παίζει, δεν σε τεστάρει. Δεν σε έχει ανέβα - κατέβα, αλλά σε πάει σφεντόνα στα ύψη, γιατί είναι θεός και δεν έχει ανάγκη από τέτοια, ημίμετρα. Σε πάει κατευθείαν στον παράδεισό του και ποτέ δεν θα σου επιτρέψει να είσαι με το ‘να πόδι εδώ και το άλλο εκεί. Ένα από τα δύο! Απλά. Απόλυτα. Απολίτιστα.

Και για δες τώρα… Πόσο πολύ μπορεί να μοιάζει η ερωτική σου σχέση με μία… Γλάστρα!

Κάποια στιγμή λοιπόν αποκτάς το λουλουδάκι σου και περιχαρής το τοποθετείς στο πιο όμορφο σημείο του μπαλκονιού. 
Και…Το φροντίζεις, το ποτίζεις, του μιλάς, το αγαπάς… Αλλά του αλλάζεις και τα φώτα!

Η πολύ φροντίδα δεν σημαίνει και σωστή φροντίδα ή αυτή που πραγματικά του χρειάζεται, μα ούτε και το αντίθετο, η αδιαφορία. Σάμπως νομίζεις ότι είναι δεδομένα η ευωδιά και τα άνθη του; Τι να σου κάνει και δαύτο όταν η αγάπη σου έχει τα σκαμπανεβάσματα του δικού σου πυρετού…

Τι να σου κάνει όταν, πότε το ξεδιψάς και πότε το ξεχνάς… Θέλει συνέπεια το νοιάξιμο, η αγάπη και η προσοχή. 
Να παρακολουθείς ευλαβικά τον χρόνο και την κατάλληλη στιγμή, να προσέχεις τις κινήσεις και τις επιλογές σου.

Πριν ακόμα καλά, καλά δεν ξέρεις αν θα σου κρατήσει, αν θα σε δεχτεί και τούτο... Τι κάνεις; Το θεωρείς δεδομένο; 
Το πλαστικό μονάχα είναι, που το πολύ, πολύ μπορεί να σκονιστεί. 
Το αληθινό μάτια μου, εξαρτάται από εσένα αν θα το ξεράνεις ή θα το ανθίσεις.

Σαν τον έρωτα κι αυτό… Αλλοίμονο στην μεταφύτευση την λάθος εποχή!

Μπορεί να πιάσει, μπορεί και να μην πιάσει.

Εσύ, το μόνο που έχεις να κάνεις, είναι να το προσέχεις... Το λουλουδάκι σου!