Τώρα
το ξέρω! Το κατάλαβα! Αυτό είναι ρε ‘συ!
Σε
διέφθειρα… Αγαπώντας σε.
Πως
γίνεται αυτό; Να σου πω…
Τα
δίνεις όλα, δεν κρατάς τίποτα για σένα, δεν σε ενδιαφέρει.
Κι
αν δεν έχεις να δώσεις, ψάχνεις, βρίσκεις, κλέβεις.
Να ‘χεις
περίσσευμα τον εαυτό σου κι άλλο τόσο για τον άλλον.
Να είσαι
πάντα εκεί, αγάπη, ανα πάσα ώρα και στιγμή.
Γίνεσαι
ζεστασιά, χαμόγελο, αγκαλιά και
ράμμα
γερό σε κάθε του πληγή.
Σε
διέφθειρα… Αγαπώντας σε.
Κι
εγώ; Πάνω στο παραλήρημά μου ξεχάστηκα…
Και
κάπως έτσι, από θύμα που θαρρείς πως είσαι, γίνεσαι θύτης.
Κάτι
πρέπει να κάνω.. Φτιάχνεται δεν φτιάνεται αυτό;
Κάτι
θα σκεφτώ σου λέω, θα το αλλάξω.
Θα
με επαναπροσδιορίσω και μαζί με εμένα και εσένα
που
με παρα-γνώρισες και με από-μυθοποίησες.
Θα
τον φυτέψω πάλι τον μυθώδη εαυτό μου,
Βαθιά,
ρίζα ρίζα μεσ’ στο νου σου.
Το
βρήκα! Θα γυρίσω πίσω, εκεί στην αρχή,
Τότε
που προσδοκούσες να ακούσεις
την
φωνή μου.
Τότε
που με μανία ψαχούλευες βλέμμα και ψυχή.
Τότε
που γύρευες κι αν δεν έβρισκες,
γεννούσες
χρόνους και στιγμές για να με δεις.
Μα
ξέρεις κάτι; Δεν με έχεις γνωρίσει. Αλήθεια σου λέω.
Με "παρα-γνώρισες",
όπως
λέμε με παρα-μόρφωσες και κάπως έτσι με
παρα-ανάλωσες
στο μυαλό σου.
Στο
κάπως, στο περίπου, στην φαντασία και στο όνειρό σου.
Κάποιες
φορές, τα ‘νιωθα στο μυαλό μου, τα χέρια σου
τις στιγμές
που ήθελες να με πλάσεις,
με πίεζες
απ’ δω, με πίεζες απ’ κει... Με χίλιους δυο τρόπους,
κάπως
να με χωρέσεις, κάπως να με προσαρμόσεις στα μέτρα σου.
Να
με προκαλείς για να σε προκαλώ.
Κι όμως,
ξέρεις τι θαύμαζα περισσότερο τότε σε εσένα;
Τον
ηρωισμό της ευθύνης σου μαζί μου… Τότε.
Γι’
αυτό…
Θα
γυρίσω πίσω σου λέω για να πάμε παραπέρα,
δεν
γίνεται αλλιώς ή θα σωθούμε ή θα πνιγούμε…
Θα
γυρίσω πίσω για να πάω μπροστά και θα ‘ρθεις μαζί μου ή θα μείνεις πίσω μου.
Τι;;
Πως γυρνάει κανείς πίσω;;
Εύκολα…
Δεν ξεχνά!
!
ΑπάντησηΔιαγραφή