Ενώ εσύ κοιμάσαι…

Δεν πιστεύω στο "πεπρωμένον φυγείν αδύνατον" ή στο "αναγκαίο κακό ή καλό". 
Πιστεύω στις επιλογές, συνειδητές ή ασυνείδητες, αφ’ στιγμής υπάρχει η ελεύθερη βούληση. 

Το μοιρολατρικό παραλήρημα είναι εξαιρετικά τέλειο σε χολιγουντιανές παραγωγές ή έστω σε βραζιλιάνικες σειρές.

Ναι, δέχομαι την σχετικότητα πολλών πραγμάτων στην ζωή, ανάλογα την οπτική γωνία που τα βλέπεις. 
Όμως, είτε σου αρέσει είτε όχι, 
υπάρχουν βρε γιαβρί μου και κάποια αδιαπραγμάτευτα δεδομένα, 

που όσο κι αν διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους κάποιοι 
κουλτουροαυτόνομοι αναρχοαυτοεξόριστοι "λαδέμποροι", δεν αλλάζουν. 

Η μέρα θα γίνεται πάντα νύχτα και η νύχτα μέρα.

Το πλυντήριο υπάρχει για να σου πλένει τα ρούχα και όχι για να σου φτιάχνει καφέ.

Ο ερωτευμένος άνθρωπος και εν μέσω πολεμικής σφαγής, θα βρει τρόπο

να σε δει, να σε ακούσει, να σε επικοινωνήσει… Κι ας πέφτουνε βροχή οι σφαίρες γύρω του.

Κάποια πράγματα είναι σταθεροί κανόνες στην ζωή, πώς να το κάνουμε;

Το κάρβουνο δεν μπορείς να το βαφτίσεις χρυσό και τούμπαλιν. 

Φυσικά υπάρχει και η εξαίρεση στον κανόνα κι αυτό μια επιλογή είναι.

Πάντα ο οποιοσδήποτε είναι ελεύθερος να επιλέγει αμπελοφιλοσοφικά σοβαροφανή τσιτάτα, 
πακετάκι με το ανάλογο περισπούδαστο ακαδημαϊκό ύφος. 

Μόνο πρόσεχε γιατί αυτό που νομίζεις για εξαίρεση, μπορεί να μην είναι…

Ούπς! Η εξαίρεσή σου, δυστυχώς για σένα, τείνει να γίνει ο κανόνας στην εποχή μας και σε ένα κομμάτι ανθρώπων έρμαιων του φόβου, της ανασφάλεια, του κόμπλεξ, 

στο όνομα των ψυχολογικών τους διαθέσεων και του βολέματός τους.

Ενώ εσύ "κοιμάσαι"… Στην θέση του "κοιμάσαι" βάλε ό,τι σου κάνει κέφι.

Ενώ εσύ… κτίζεις "καριέρα". Ενώ εσύ κάνεις "δημόσιες σχέσεις".

Ενώ εσύ οραματίζεσαι ζωή χωμένος σε "ταινίες και βιβλία". Ενώ εσύ "βυθίζεσαι στον υπολογιστή". 
Ενώ εσύ "κοπιάζεις για μια εφήμερη προβολή".

Ενώ εσύ "τρέχεις μη ξέροντας που και γιατί". 
Ενώ εσύ "υπάρχεις αλλά δεν είσαι".

Τότε, την ίδια στιγμή που εσύ κάνεις όλα αυτά...

εγώ, αρπάζω με τα χέρια την μπριζόλα και στο τέλος γλείφω και τα δάχτυλα.

Όποτε τσακώνω λίγο ήλιο, την αράζω μια στιγμούλα και αφήνομαι, ίσα να μου ζεστάνει το πρόσωπο.

Περπατάω στην Ερμού, αρπάζω ένα ροζ μαλλί της γριάς, 
πασαλείβομαι και χορεύω κιόλας υπό τους ήχους μιας πλανόδιας κιθάρας.

Δημιουργώ και χρωματίζω τα λευκά, με κόκκινες λέξεις και εικόνες.

Χαίρομαι ή κλαίω, πλακώνομαι ή αγκαλιάζομαι με τους φίλους της καρδιάς.

Κάνω προκλητικές φούσκες σε δηθενιστές με την παιδική Big Babol μου.

Φλερτάρω και με φλερτάρουν ομορφιές. 
Ανταλλάσω μηνύματα και ραβασάκια, ηλεκτρονικά, χάρτινα και ανάσα με ανάσα στήνοντας ερωτικές στιχομυθίες.

Σε κάθε ευκαιρία πλατσουρίζω σε θάλασσες και πεφωτισμένα εγκεφαλικά κύτταρα.

Ενώ εσύ κοιμάσαι, χαζεύω ένα τσούρμο παιδιά που παίζουν 
"αγαλματάκια ακούνητα αμίλητα αγέλαστα" και τρέχω να παίξω μαζί τους.

Μεθάω, τραγουδάω δυνατά, σηκώνω τα χέρια ψηλά, τόσο για χορό όσο για αγκαλιά.
 Χαμογελώ σε γλυκά πρόσωπα και ηδονίζομαι σε σώμα και ψυχή.

Ενώ εσύ κοιμάσαι… Εμένα με αρπάζει η ζωή από την μέση μάγκα μου και με φέρνει διακόσιες βόλτες το λεπτό. 

Και που ξέρεις, ενώ εσύ κοιμάσαι…

Μπορεί και να με βρει, ο άγρυπνος βασιλιάς μου. Γι’ αυτό σου λέω, 

ένα κλικ είναι η στιγμή κι έφυγε, μα προλαβαίνεις να τσιμπήσεις δυνατά τον εαυτό σου...

Και τελικά να βγεις από τον λήθαργό σου.