The Unknown…

photographer: Stefan Gesell

O Ίμερος θεός, της καρδιάς μου ερμηνευτής,

στα μυστήρια του σκοταδιού μου στέκει πολιορκητής και τα άυλα ηδονικά σημάδια της ψυχής,

στα μάτια μου, πάντα μα πάντα φανερώνει εκείνα τα αφανή…

Εμπρός, πίσω να χορεύω, ακροβατώντας στη λεπτή γραμμή,

των ποθούμενων τα προσφιλή και όλο να προσεύχομαι αλκοολική αγάπη να φανεί,

της ζωής  της στράτας μου το βάδην

με τη μέθη του έρωτα, αθάνατα να σφραγιστεί και η πορεία μου να οριστεί…

Πλευρά μου σκοτεινή,

του φεγγαριού της νύχτας  μόνο φωτεινή,

άσε με και μη με παρασύρεις άλλο στις ηδονές του νου

που σαν νεράιδες κρυφά με αγκαλιάζουν και βασανιστικά ,

όλο θέλουν, το κορμί να εξουσιάζουν…

Πλευρά μου σκοτεινή,

στάσου λίγο και άλλο μη με (βια) ζεις

το άλλο πρόσωπο της διάπυρης ψυχής όταν μου βγάζεις,

μ’ αφήνεις ενεή με την παραφορά της και με τρομάζεις… 

Τρέμω μη και χαθώ στο λαβύρινθο της σκέψης

που έκφυλο μυστήριο χαμόγελο μου φτιάχνει και όμοια με σάτυρο με ομοιάζει

τότε, τον εαυτό μου να ορίσω άλλο δεν μπορώ,

σαν μεθυσμένη μαριονέτα αφήνομαι στων αισθήσεων τη ζάλη

και αχόρταγα υποταγμένη, μόνο σε εκείνες

θέλω να ‘μαι δολωμένη…

Γι’ αυτό κάποτε, τα μάτια χαμηλώνω,

μη και το βλέμμα εύκολα με μαρτυρήσει και τα αδιάνοικτά μου τα σκορπίσει

αφού με το χρώμα τους, την έξαρση των πόθων

κάθε τόσο ζωγραφίζει, ολόγυμνη με θέλει και την ερωτική μου τη ψυχή ανήλεα εκθέτει…

Κρύβομαι στης σκιάς μου την γωνιά και με τα χέρια με κρατώ να μη φανώ

πως είμαι δέσμια του Έρωτα,

τον ξακουστό γιό, τον αιώνιο εκείνο, της νυκτός θεό

που τη μορφή του, παιχνιδιάρικα στα πύρινα τα μάτια σχηματίζει

και τα απόκρυφά μου, της ψυχής τα μυστικά μου,

ξεδιάντροπα  φωτίζει…

Μόνη σωτηρία η εμμονή, της τέχνης ισχυρή

να ζωγραφίζω το λίκνο της ζωής και σε κάθε πινελιά, να φυλακίζω

το φως και το σκοτάδι όλων των πόθων μου το χάδι.  

(Αγαπημένο) από "Sleepwalkers" / Stephen King.