Πλαφ!

 

Την πρώτη μέρα που σε είδα έγινα Άνοιξη.
Κι ας έκανε κάποιες φορές κρύο, εγώ εκεί, επέμενα Άνοιξη.
Μη νομίζεις, δεν είναι δύσκολες οι μέρες που περνούν… 

Μα να, είναι που το ανυπόμονο πεισμώνει να μετρά χωρίς "νούμερα" τον χρόνο…
Μάλλον έτσι γίνεται όταν διψάς, θες να πιείς και το νερό της θάλασσας και πάλι δεν σου φτάνει.

Είναι περίεργος ο χρόνος. Η απόσταση των ανθρώπων κάνει άχρονη την καθημερινότητα.
Η ρουτίνα που σε δένει με τις κοινές σας στιγμές μικραίνει μέχρι να εξαφανιστεί.
Έτσι έμαθα να δέχομαι κομμάτι περισσότερο την αδυναμία και τον φόβο της ξεκλείδωτης "ασφάλειας".
Όλα εκείνα που σε δένουν με μυρωδιές, επαφές και εικόνες μένουνε αφύλακτα, απροστάτευτα.
Τούτα που θρέφαμε με την παρουσία μας, μαθαίνουν να υπάρχουν από μόνα τους, γίνονται αυθύπαρκτα με άγρια τιμιότητα. Δηλαδή ότι πιο αληθινό.

Σου είπα, ένα "πλάφ είναι η ζωή!" και πήγαμε παραπέρα, με διαφορά ψυχής.

Έτσι έμαθα να ζω με ξεκλείδωτο συναίσθημα και να χαίρομαι για τούτο γιατί βλέπεις στέκει από μόνο του, χωρίς στηρίγματα και κιγκλιδώματα. Δεν φεύγει, από συνείδηση όχι από συνήθεια. Συνειδητά και ελεύθερα κάθεται και σουλατσάρει μέσα μου.

Δεν μου λείπεις.

Μία καλημέρα και μία καληνύχτα γίνεται ένας ολόκληρος κόσμος σου λέω!
Ο δικός σου. Ο τόπος σου. Το σπίτι σου. Το οικείο σου. Εσύ και Εγώ.   
Δεν μου λείπεις.
Κάθε πρωί σε χαμογελάω, κάθε μεσημέρι σε ξεκουράζομαι, κάθε απόγευμα σε χορεύομαι και κάθε βράδυ σε ερωτεύομαι.

Βλέπεις; Δεν μου λείπεις.

Κάθε μέρα σε παίρνω μαζί μου, στην δουλειά, σε δρόμους, σε δωμάτια.
Κάθε μέρα σε κουβαλάω… Στα χέρια μου, στο λαιμό, στο στήθος, στην κοιλιά.
Σε φοράω με τις μπλούζες και τα παπούτσια μου, σε δένω σφιχτά με κοκαλάκια στα μαλλιά μου. 

Άσωστη η αγάπη μας σου λέω. Όλη μέρα χουζουρεύεις στην αγκαλιά της ψυχή μου, εκεί που συνήθιζες να αφήνεις το βλέμμα σου για να ζεσταθεί, εκεί είσαι. Κάθε μέρα σου λέω.

Άλλωστε ξέρεις.. Ένα πλαφ! Και είσαι αθόρυβα στην πόρτα της ζωής μου.

Ένα πλαφ είναι!

''Ξέρεις πότε κατάλαβα πόσο σε αγαπώ;
Όταν έπιασα τον εαυτό μου να ονειρεύεται την ευτυχία σου.''

Γι' αυτό, δεν μου λείπεις.