Κάτι τις αδάμαστο…

Άγγιξέ με.

Όταν θα ‘ρθεις, πρώτα τα σημάδια μου να χαϊδέψεις.

Κοίτα τα, αν τα ξύσεις λίγο θα γίνουνε καινούργια.

Καινούργιο υλικό (του)  λ εί π ει ς  για να  καίς.

Αυτό είμαι.

Σημαδεμένη. Παντού, μέσα μου κι έξω μου.

Και πρόσεξε… Τα μέσα είναι τα χειρότερα. Εκείνα που δεν τα βλέπει το φως.

Εκείνα που έρπουν στα σκοτάδια μου.

Αιμορραγούν και λερώνουν κάθε τόσο την ψυχή μου. Και μετά;

Πως τηνε καθαρίζεις απ’ το αμείλικτο κόκκινο; Μου λες;

Τα μάτια μου.

Τούτα να αλώσεις πρώτα, γιατί ακόμα κι όταν κλείνουν,

συνεχίζουν να σε βλέπουν.

Ένας παλιοχαρακτήρας είμαι που μεθάει, που βρίζει, καπνίζει και μιλάει δυνατά.

Μόνο να σκουντάω και να δαγκώνω με την ακατάσχετη διαβρωτική ειρωνεία μου.

Για φαντάσου…

Να έχω το θράσος να θέλω να σε αρπάξω με το σπασμένο μου κορμί.

Να ληστέψω το στόμα σου.

Να βεβηλώσω το σώμα σου.

Εκείνο που επίμονα ειδωλολατρώ κάθε νύχτα, την εικόνα που φιλήδονα προσκυνώ.

Το λαιμό, τα δάχτυλα, το πρόσωπο, εσένα σε όλα.

Όλα που για χάρη τους απαρνιέμαι κάθε κεκτημένο μου βασίλειο.

Να επιτάξω το αστασίαστο μυαλό σου, σε μετωπική ερωτική εξέγερση.

Εκεί, στο μυαλό σου θα είμαι για πάντα… Σου ψιθυρίζω.  

Ανίεροι μα αδέκαστοι όλοι οι πόθοι μες το αίμα μου.

Αδιάντροπα τους βάφτισες με το όνομά σου.

Έγινες απειθής διάστιξη μέσα μου.

Η αγκαλιά σου με έχει μαρκάρει πια, τατουάζ  έγινε στις φλέβες μου.

Με μαύρο μελάνι σκάει η αλήθειας σου, στο χνώτο μου.

Σε πόσες νύχτες μου να ξέρες με παραπαίω…

Τούτη την αγκαλιά να ξεπλύνω με το οινόπνευμα που πίνω,

μα η φλόγα της φουντώνει και με καίει, με θολώνει…

Κάθε φορά λερώνομαι, με την στάχτη της μουτζουρώνομαι,

μέσα μου κι έξω μου και ξαναγράφομαι.

Ένα πήγαινε έλα ολόκληρη είμαι, μια στο περίμενε και μια στην απουσία σου.

Μια στην κατάκτηση και μια στην ήττα σου.

Μα η πιο πολλές, ήττες, δικές μου είναι.

Ξέρε το… Σβήνω φωτιές με τις παλάμες και καταπίνω το θειάφι τους.

Ξέρε το … Θα τιμωρούμαστε και στην επόμενη ζωή για κάθε άρνησή μας, 
για κάθε ανεκπλήρωτη κραυγή μας…

Γι’ αυτό σου λέω, μην αποθηκεύεις τις αμαρτίες στο μυαλό σου,να τις εκπληρώνεις. 
Στο μυαλό… Εκεί είμαι σου λέω.

Βρίσκομαι σε όλα τα σημαντικά και τα ασήμαντά σου. Σε ξέρω.

Σουλατσάρω με τον άνομο εαυτό μου μέσα σου επικυρώνοντας της ζωής μου, 
το σήμαντρο Εγώ σου.

Είμαι το βήμα σου, το βλέμμα σου, ο θόρυβος και η γαλήνη σου.

Είμαι η αθωότητα και η αλητεία σου. Η τάξη και η αναρχία σου.

Είμαι ό,τι Είσαι… Η πνοή της εμπνοή μου.

Έρχεται η στιγμή μας… Την ακούω.

Τότε, θα δεις, θα είμαστε συνεπείς στο κάρμα μας.

Μόνο τότε, μόνο σε αυτό… Στο πολύτιμο, το κάτι.

Ξέρεις, εκείνο που γυαλίζει στο σκοτάδι, σε βυθό και ουρανό…

Εκείνο, το απέραστο κι αδάμαστο κάτι μας.