“Viva la Vida’’

 

Τώρα.. Τώρα.. Θα τα κάνω, τα τάδε, αφού τελειώσω πρώτα τα δείνα…
Κάτσε να μεγαλώσουν πρώτα τα παιδιά και μετά θα χωρίσω…

Να έχω μαζέψει πρώτα το τάδε ποσό στην τράπεζα και μετά θα πάω διακοπές… 

Αφού πάρω σύνταξη, τότε θα ξεκινήσω πολλά ταξιδάκια…
Να ξεχρεώσω πρώτα το δάνειο, να οργανώσω πρώτα όλους τους φακέλους στον υπολογιστή, να ξεσκαρτάρω πρώτα τα παλιά μου ρούχα, να πετάξω πρώτα την σαβούρα από το πατάρι, να κάνω πρώτα τις εξετάσεις μου, να καθαρίσω πρώτα το μπαλκόνι…
Και μετά θα πάω εκδρομή, μετά θα πάω στον γιατρό, μετά θα αγοράσω την μπλούζα που μου αρέσει, μετά θα ξεκινήσω γυμναστική, μετά θα βρεθώ με τους φίλους μου, μετά θα ξεκινήσω δίαιτα, μετά θα ξεκινήσω να διαβάζω το αγαπημένο μου βιβλίο…
 
Άπειρα τα όνειρα και οι στόχοι του καθενός και το κάθε ″τώρα″ που δεν αξιοποιήθηκε, έγινε ″χτες″ και χάθηκε, και τούτο το χάσιμο μετουσιώθηκε σε επαναλαμβανόμενη συνήθεια.
Στην ουσία η αναβλητικότητα αποσκοπεί στο βόλεμά μας και οφείλεται στις προσωπικές ανασφάλειες του καθενός.
Ο χρόνος δεν είναι σχετικός αδερφέ, είναι συγκεκριμένος και δεν είναι απεριόριστος για τον κάθε άνθρωπο.
 
Ο Alfred D. Souza έχει πει: ″Για πολύ καιρό πίστευα ότι η ζωή μου θα ξεκινούσε από στιγμή σε στιγμή – η πραγματική ζωή. Αλλά πάντα υπήρχε ένα μεγάλο εμπόδιο, κάτι που έπρεπε πρώτα να ξεπεράσω, μία δουλειά να τελειώσω ή ένα χρέος να ξεπληρώσω. Αμέσως μετά θα μπορούσα να ξεκινήσω τη ζωή μου. Κάποια στιγμή επιτέλους, κατάλαβα ότι αυτά τα εμπόδια ήταν η ζωή μου″.
Εγώ θα πω, η ιστορία της ζωής μου!...
 
Όταν εκείνος ο χαριτωμένος γλυκούλης δάσκαλος έλεγε στους μαθητές του ″Άδραξε την ημέρα″ στον Κύκλο Των Χαμένων Ποιητών, αυτό εννοούσε.
Σε απλά ελληνικά, ξεκόλλα, κουνήσου ρε και άδραξε την στιγμή!
Όχι βρε, δεν σου λέω να μην κάνεις όνειρα…
Απλά να τα κάνεις παρεμπίπτοντος. Μην περιμένεις πρώτα το φεγγάρι να βγάλει μούσι, για να κάνεις τελικά, το ταξίδι σου στην Κούβα.
Μην περιμένεις πρώτα να κάνεις λεφτά κι ύστερα να ζήσεις όμορφες στιγμές με τους ανθρώπους που σε αγαπούν…  Θα έχεις τα λεφτά, αλλά θα τα βάλεις στο ''in your ass'' σου γιατί θα λείπουν οι άνθρωποι, που κουράστηκαν να περιμένουν, ή χαθήκατε κάπου στην διαδρομή ή τους πάτησε το τραίνο.
 
Το ″τώρα″ σημαίνει απλώς πως χρειάζεται να προσαρμόσεις τους στόχους σου, στο 24ωρο της ημέρας σου. Ξέρεις πόσα 24ωρα είναι τα επόμενα 2, 3, 5 , 10 χρόνια; Ξέρεις πόσες στιγμές θα έχεις μαζέψει στην βαλίτσα της ζωής σου και πόσα πράγματα θα έχεις πετύχει; 

Αμ δεν ξέρεις! Και όσο περιμένεις, ξοδεύεις ότι πολυτιμότερο έχεις, κάτι που δεν αγοράζεται με όλα τα λεφτά του κόσμου… Τον χρόνο σου, την ζωή σου.
Κι αν νομίζεις ότι δεν σε αφορούν εσένα όλα αυτά…
Τότε γράψε Λάθος. Άλλωστε, έρχεται η στιγμή που μαθαίνουμε την αλήθεια κυρίως μέσα από τα λάθη μας.
 
Γι' αυτό σου λέω, Viva la Vita! Όπως έλεγε και η Φρίντα Κάλο.